Van Hanoi naar Hoi An

Het laatste dagje Hanoi hebben we nog één keer een heerlijke streetfood lunch, wellicht de beste tot nu toe: fried rice met een enorme kippenbout, een soort pittige tomatensaus, koolsalade en soep. Dat alles voor iets meer dan 1€ pp, wat is het eten op straat hier in Hanoi toch ontzettend lekker! ’s Avonds nemen we de sleeperbus naar Phong Nha – Ke Bang nationaal park, weer niet al te best geslapen. Ook omdat de buschauffeur besloot om een kilometer achteruit te rijden op de snelweg, véél boos getoeter tot gevolg, om nog iemand op te pikken. We komen om 6.30 uur relatief laat aan, wat als voordeel heeft dat we meteen kunnen inchecken en de storageroom kunnen gebruiken. Daarna eerst nog maar even bij proberen te slapen in een hangmat bij het zwembad. Na een informatie babbel verzorgd door de goed bebaarde Seamus besluiten we vanmiddag achterop te springen bij de Phong Nha easyriders voor een motortocht door het nationaal park en een bezoek aan de imposante Paradise cave en de watervallen van de botanische tuin. Na een korte kennismaking met de easyriders Mr. Hui en Mr. Ky krijgen we twee helmen, die van Marlies is te groot en die van mij te klein. Mee de garage in om er dan maar zelf één uit te zoeken die wel past, dan achter op de motor, toch wel spannend hoor! De easyriders blijken echter gelukkig niet zoals bijna iedereen als gekken te rijden, maar doen rustig aan en voorzichtig. Onderweg stoppen we een paar keer voor foto’s, want de rondrit door het park met schitterende natuur is zeker de moeite waard. Eenmaal bij de Paradise cave laten we Mr. Hui en Mr. Ky achter om zelf de ietwat steile maar vooral lange tocht omhoog naar de ingang van de grot te bewandelen. In de grot zelf blijken er vervolgens weer honderden traptreden naar beneden te zijn, maar eenmaal in het midden van de eerste enorme zaal van de grot zien we hoe ontzettend groot deze grot wel niet is. En met zijn helder blauw plafond en roodbruine wanden mag dit zeker een Paradise cave genoemd worden. De botanische tuin daarentegen blijkt een compleet ander verhaal, noem dit maar gerust een jungle waarbij zelfs het pad en route aanduiding soms gewoon compleet ontbreken! Laat dit dan een goede voorbereiding zijn voor de Abandoned Valley Jungle Trek die er voor morgen op het programma staat. Dit betekend wel weer vroeg uit de veren voor een snel ontbijt en een minibus shuttle naar een dichtbij gelegen homestay waar we instructies krijgen over oa alle gevaren die er op de loer liggen tijdens de 12 km lange wandeling dwars door de jungle. In totaal zijn we met een groep van 9, 5 (natuurlijk luidruchtige) Amerikaanse meiden een Engelsman, een Italiaanse uit Venetië en wij twee. Daarnaast hebben we 1 gids die wonderbaarlijk goed Engels spreekt en drie mensen die zeulen met grote rijstzak achting tassen waar onze lunch in zit, een barbecue. Het “pad” gaat al meteen goed omhoog, dus in een mum van tijd heeft iedereen al een nat shirt van het zweten. De gids heeft er ook behoorlijk de pas in en met alle stenen, rotsen en gladde stukken is het dan ook goed uitkijken waar je je voeten neerzet. We worden nog meer doorweekt nadat we een aantal keer de rivier hebben doorwaad, waardoor onze schoenen en lange broeken (tegen de poison ivey) tot boven de knieën echt zeiknat zijn. Als we in de buurt van de eerste van twee grotten komen die we vandaag gaan bezoeken, splitsen de twee dragers met de lunch zich van ons af om de barbecue bij de tweede grot te gaan voorbereiden. De eerste grot is de Dark cave, zijn niet alle grotten donker? Maar goed we krijgen uit de tas van de derde drager wat te snacken en bescherming voor in de grot: helmen, hoofdlampen en handschoenen. Wat geen overbodige luxe blijkt te zijn, al klauterend manoeuvreren we ons op, door, over en langs scherpe rotsen steeds maar verder de grot in. En ja wanneer we onze hoofdlampen uit doen blijkt de grot verassend genoeg zowaar echt pik donker te zijn, joh. Eenmaal weer in de frisse buitenlucht vervolgen we onze weg door de jungle op weg naar grot nummer twee, Hang E de rivier grot alwaar een heerlijke barbecue voor ons klaar staat. Op de oever van het riviertje ligt een enorm uitgebreide lunch uitgestald op grote bananenbladeren. Zoals Vietnamezen traditiegetrouw zijn wordt deze lunch al smakkend verorberd. Dan is het tijd voor de nodige afkoeling, met behulp van een spectaculaire zwemtocht door grot nummer twee. Wat een compleet andere ervaring is dit weer, zwemmen in een grot, iedereen geniet dan ook echt met volle teugen van de hele jungle trekking. Na de zwemtocht moeten we helaas weer terug in onze vieze natte kleding, om na een stijgend, dalend en kronkelend jungle pad aan te komen bij het einde van de tocht en een meer dan welverdiend ijskoud heerlijk verkoelend en dorstlessend biertje! ’s Avonds na een grappig en verkoelend opduik spel in het zwembad met drie van de 5 Amerikaanse meiden, checken we alweer uit bij het hostel omdat onze bus naar Hue de volgende dag om 4.30 uur alweer zal vertrekken. ’s Middags veilig aangekomen in de oude Empirische stad Hue worden we meteen belaagd door allemaal Vietnamezen die wel een goed hostel of hotel voor ons weten. We besluiten op dit irritante gedoe niet in te gaan en voegen ons samen met twee andere medereizigers, Henrik de Zweed en Kathy de Duitse, om samen opzoek te gaan naar een geschikte slaapplaats. Na wat rond te lopen en te vragen vinden we een geschikt en goedkoop hotel inclusief ontbijt. Hier ontmoeten we Christina nog een Duitse en met zijn vijven bezoeken we de imperiale citadel. Deze blijkt doordat er nog amper gebouwen overeind staan en/of gerestaureerd zijn nog al tegen te vallen. Waarschijnlijk ook mede bepaald door het slechtere weer wat de staart van een tyfoon die rond de Filipijnen raast ons brengt. Helaas lijkt het erop dat dit weer ons de komende week nog zal achtervolgen, terwijl we toch echt niet in het regenseizoen zitten. Één dag Hue is voor ons dan ook meer dan genoeg en we besluiten voor de volgende dag twee motoren te huren waarmee we met zijn vieren (Kathy + Henrik) over de rustige maar erg mooie weg (van horen zeggen) naar Hoi An willen rijden. In de ochtend blijkt al snel dat dit niet meer het beste idee is, de regen komt werkelijk waar met bakken tegelijk uit de lucht. Snel worden de motoren gecanceld en een busticket geboekt, binnen een kwartier zitten we inclusief take-away ontbijt in de bus wat een service van ons hostel. Hoi An staat (natuurlijk) bekend om de kleding die wordt vervaardigd door en in honderden verschillende tailor shops, aangezien we in mei de bruiloft van Inge en Yorick hebben willen wij natuurlijk ook iets op maat gemaakt hebben. Bij aankomst gaan we dan ook meteen het regenachtige Hoi An in om gewapend met een notitieboekje en pen langs de verschillende shops te gaan om de stoffen te bekijken en de ruwe prijzen op te vragen. ’s Avonds worden er al knopen doorgehakt en laat Marlies een jurkje maken bij de laatste tailor shop van de dag, waar haar maten worden opgemeten. Ikzelf ga terug naar de derde shop die we hadden bezocht, deze is wat duurder maar gaf me een goed gevoel en had mooie stoffen. Ook is er nog een shop waar Marlies een pak + shirt wil laten maken tegen schappelijke prijs, deze blijkt echter al dicht en staat voor de volgende dag op het programma. Na een heerlijke barbecue maaltijd met zijn vieren, spelen we nog een potje pool mannen tegen de vrouwen en is het alweer tijd voor een keer echte goed nachtrust in ons luxe maar erg goedkope hotel. De volgende morgen bezoeken we de plaatselijke markt voor een goed(koop) ontbijt en laat Marlies haar maten opnemen voor haar pak. Overdag bezoeken we Old Town en enkele “oude” bezienswaardige gebouwen, om daarna wat zenuwachtig terug te gaan naar onze tailor shops voor de eerste pas ronde. Mijn driedelig pak zit aardig goed, maar heeft nog wat afronding nodig. Marlies haar jurk blijkt te krap en met kapotte rits, hopen dat dit de volgende ochtend beter is… Wel besteld Marlies nog meteen even een jasje erbij voor over/op de jurk. Één van de mooie bruggen waar vrouwen lichtjes voor op het water verkopen wordt nog bezocht en ook de nachtmarkt met gezellige toeristische stalletjes wordt niet overgeslagen. Op de dag van de waarheid gaan we vroeg langs Marlies haar pak, welke echt in één keer perfect blijkt te zitten. Dan halen we mijn inmiddels afgeronde en fraaie pak op en haasten we ons naar Marlies haar jurk en jasje. Dit blijkt andermaal niet goed te zijn, nu is de jurk weer te groot en het jasje te krap, dan maar ’s middags terugkomen voor een (hopelijk) laatste pas ronde. En ja hoor eindelijk zit ook dit alles helemaal als gegoten, op naar het postkantoor we gaan alles via zeepost naar Nijmegen verschepen. In het hotel boeken we een vliegticket voor de volgende dag, we vliegen vanaf Da Nang naar HCMC (Saigon), op naar de Cu Chi tunnels en de rijstvelden van de Mekong delta.

PS we zitten inmiddels al in Cambodja, maar om jullie een ellenlang verslag te besparen volgt de rest van Vietnam in een ander verslag op een later moment.