Milford Sounds en de Otago Peninsula
Door: Jasper
Blijf op de hoogte en volg Jasper
28 November 2015 | Nieuw Zeeland, Dunedin
Vanaf Queenstown zijn we in één ruk doorgereden naar Te Anau, waar de Milford Sounds road begint. Eerst maar eens even langs het DOC (Department Of Conservation) informatie centrum en het meer commerciëlere I-Site informatie centrum. Wat gaan we nu eigenlijk precies doen en wat precies is er allemaal te zien? Kunnen we nog één van de drie Great Walks doen die er in dit gebied zijn (heel Nieuw-Zeeland telt 9 Great Walks)? Maar dit blijkt al snel niet mogelijk, een hut op één van de drie routes (Kepler Track, Milford Track en Routeburn Track) hadden we al maanden van te voren moeten regelen… Wat dan? Eventueel een overnacht cruise op de Doubtfull Sounds? Welke duurder zijn, maar ook rustiger en waar je naar van horen zeggen ook meer voor je geld krijgt. Maar ook dit blijkt niet meer mogelijk dankzij 2 cruiseschepen die deze week aankomen en alles vol hebben geboekt… Dan maar zelf de Milford Sounds road op, gebruikmakend van de DOC campsites die allemaal alleen maar beschikken over een compost toilet en verder niets. Zo kunnen we kleinere wandelingen in het gebied maken en uiteindelijk een 2 uur durende cruise over de Milford Sounds met één van de kleinere boten doen. In Te Anau zit de laatste benzine pomp, maar onze tank is nog zo goed als vol gelukkig want de prijzen zijn hier hoog. Ook is het de laatste mogelijkheid om boodschappen te doen, voor de zekerheid slaan we dus maar proviand in voor drie dagen en gaan we op weg naar de eerste DOC camping 20 km buiten Te Anau. Na een goede nacht op een idyllisch plekje aan het meer (dat hebben bijna alle DOC campings dan weer wel, super mooie plekken midden in de mooiste Nationale Parken) gaan we op weg om bijna alle bezienswaardigheden voor de Homer Tunnel te zien. Ook gaan we een deel van de Routeburn Track lopen tot aan de eerste hut met een extra beklimming voor een eventueel mooi uitzicht naar de Key Summit. De weg alleen al is prachtig en de stops onderweg zijn de moeite waard, zo stoppen we onder andere bij de Mirror Lakes (spreekt voor zich, een berg weerspiegeling in het water). Op de Divide carpark waar de Routeburn Track start smeren we onze lunch in de shelter die daar aanwezig is en merken we dat het behoorlijk koud is. Naast het prepareren van de lunch pakken we onszelf dus ook dik genoeg in met meerdere laagjes kleding, Marlies start met maar liefst 8 lagen. De wandeling gaat vervolgens behoorlijk omhoog dus de eerste laagjes gaan al snel weer uit, maar de tassen worden wel even extra goed in gepakt met een regenhoes. Op de splitsing met de extra klim naar de Key Summit twijfelen we dan ook enorm of dit wel de moeite waard zal zijn nu het weer niet al te best is. Toch besluiten we omhoog te gaan en inderdaad het uitzicht is nihil er valt weinig te zien, gelukkig is er ook een mooie natuur wandeling uitgezet die we dan maar meepikken en tijdens de wandeling verandert de regen zowaar in sneeuw! Snel terug naar beneden en door naar de hut, waar het weer ineens wat lijkt op te klaren. Vanaf de hut gaan we dezelfde weg terug, dit keer zonder extra klim, om een stukje terug te rijden naar de laatste DOC camping voor Milford Sounds. Hier ontmoeten we een Australisch stel dat ook met een Spaceships auto rondrijd en waarmee we samen het avondeten bereiden. Daarna snel naar binnen want het blijft koud! ’s Ochtends blijkt het weer nog slechter te zijn geworden het regent aan één stuk door en dat terwijl we vandaag de Milford Sounds cruise gaan doen… Onderweg toch nog stoppen om onder andere twee uitsapjes naar verschillende watervallen te maken. Deze blijken met dit weer nog mooier en groter en naar we later merken ook veel talrijker aanwezig. Langs de hele weg ontdekken we wel honderden watervallen die her en der bijna omhoog lijken te waaien door de wind, wat een spektakel. Ook de cruise blijkt met dit weer zeker de moeite waard, het uitzicht is dan wel wat minder, alle watervallen maken dat meer dan goed. Zelfs de schipper is onder de indruk van het natuurgeweld dat naar beneden dendert. Gelukkig hebben we voor vannacht een reservering gedaan bij de enige (echte) camping in Milford Sounds, waar we een goede keuken tot onze beschikking hebben en onze kleren kunnen drogen in een drooghok. Na een onstuimige nacht, het stormde enorm zelfs zo erg dat alle bomen om ons heen meer dan een meter heen en weer werden gezwiept, gaan we de Milford Sound road terug naar Te Anau en op naar beter weer. Onderweg toch nog een paar keer stoppen en wisselen van bestuurder zodat we beiden optimaal kunnen genieten van al het moois waar we langs rijden. Na de lunch in Te Anau besluiten we door te rijden naar Dunedin en een camping op de Otago Peninsula te zoeken. Na alweer een mooie rit langs een deel van de oostkust en de baai bij Dunedin komen we aan in het kleine dorpje Portobello, morgen maar eens zien wat we hier kunnen beleven. Het weer hier is in ieder geval echt alweer stukken beter met een strak blauwe lucht en een heerlijk zonnetje, ’s ochtends doen we dan ook extreem rustig aan. Wel wordt er nog even een was gedraaid voor dat we een wandeling gaan maken naar het zee aquarium. Op weg hiernaartoe komen we er echter achter dat dit gesloten is wegens aardbeving gevaar, balen. Dan maar kijken waar we vanavond een hapje zullen gaan eten en wat we morgen gaan doen, wellicht een bezoek aan Larnach Castle het enige kasteel in Nieuw-Zeeland. Maar hierover vertellen we jullie later weer meer…